Er is één relatie in mijn leven die me de ene dag een glimlach bezorgt en de andere dag compleet frustreert: mijn relatie met voeding. Sinds een paar weken werk ik samen met een personal trainer. Twee keer per week wandel ik naar de sportschool, werk daar mijn training af en wandel weer terug naar huis. Mijn doel? Binnen 12 weken 6 kilo afvallen. We zijn inmiddels over de helft en ik mag gelukkig zeggen: er zijn al kilo’s én centimeters verdwenen.
Het startpunt: cijfers, macro’s en discipline
Ken je dat gevoel dat je alles netjes bijhoudt, maar dat de cijfers je soms meer stress geven dan motivatie? Zo voelt het voor mij als ik zie dat ik mijn calorieën niet haal, over mijn vetinname zit en met moeite mijn eiwitten tik. Dan vraag ik me af: ligt het aan mijn keuzes, of aan mijn hele relatie met eten?
Aan het begin van dit traject werden mijn voedingsdoelen bepaald. Voor mij betekende dat een dagelijkse inname van 1409 KCAL met een verdeling van 40% koolhydraten, 30% vet en 30% eiwitten. Ik hou alles trouw bij in een app. Maar eerlijk is eerlijk……. het is een uitdaging. Vaak haal ik mijn calorieën niet, zit ik over mijn vetinname en blijft mijn eiwitinname achter. En dat frustreerd!
Waarom voeding zo’n uitdaging werd
Mijn haat-liefde met voeding is niet nieuw. Vijf jaar geleden kreeg ik te maken met reumatische klachten en belandde ik in een reeks diëten. Een van de meest ingrijpende was het FODMAP-dieet. Daarmee mocht ik bijna niets meer eten. Het plezier in koken en nieuwe gerechten proberen, verdween langzaam.
Misschien herken je het: eerst denk je “oké, even doorzetten”, maar na een tijdje merk je dat je eten vooral ziet als regels en beperkingen in plaats van iets waar je van mag genieten.
Gluten en lactose bleken ook geen vrienden van mijn lijf te zijn. En zo werd eten van een bron van plezier… een bron van stress.
De gouden tip – en mijn worsteling ermee
Mijn coach gaf me een slimme tip: kijk eerst hoe je je favoriete maaltijden eiwitrijker en minder vet kunt maken. Klinkt goed, toch? Maar wat als je geen favoriete maaltijden meer hébt?
Voor mij voelde het alsof iemand me vroeg om mijn favoriete boek te herlezen, terwijl ik eigenlijk al vergeten was wat mijn favoriete boek ooit was. Dat FODMAP-traject heeft me niet alleen voedingsbeperkingen gegeven, maar ook mentaal een soort rem. Vandaag besefte ik dat het niet alleen gaat om wat ik niet kan eten, maar juist om het opzoeken van de grenzen van wat wél kan.
Net zoals ik mijn krachttraining langzaam opbouw en steeds meer beweeg, mag ik ook in de keuken weer ontdekken.
Mijn oplossing voor meer eiwitten
Om op dagen dat ik mijn eiwitten niet helemaal haal, of na een zware training waarin mijn spieren echt extra voeding nodig hebben, gebruik ik soms een proteïne- of eiwitpoeder. Het is geen vervanging voor gewone voeding — want het doel is en blijft om mijn eiwitten vooral uit natuurlijke, voedzame maaltijden te halen — maar wel een handige aanvulling wanneer het nodig is.
In mijn zoektocht naar een lactosevrije, plantaardige optie kwam ik terecht bij Silverback Protein. Mijn persoonlijke favoriet is de Fava-variant: zacht van smaak, goed verteerbaar én volledig FODMAP-vriendelijk. Ken je Silverback nog niet? Dan is het proefpakket echt een aanrader. Zo kun je zelf ontdekken welke smaak het beste bij jou past en meteen een boost geven aan je eiwitinname.
Hoe zit dat bij jou? Haal jij moeiteloos genoeg eiwitten uit je voeding, of merk je dat het soms lastig is? Misschien herken je dat gevoel na een pittige sportsessie — wanneer je weet dat je lichaam schreeuwt om herstel, maar je niet meteen zin hebt om te koken.
Op een dag dat ik bijvoorbeeld ‘s ochtends train, neem ik na afloop een smoothie met Silverback Protein, wat bevroren banaan en zelfgemaakte amandelmelk. Het vult niet alleen goed, maar ik merk dat ik daarna ook meer zin krijg om de rest van de dag voedzaam te eten.
Van beperking naar creatie, doe je mee?
Waar ik eerst dacht “ik kan dit niet eten” of “dat mag niet”, wil ik nu juist kijken: wat kan ik wél maken? Kan ik mijn favoriete pasta vervangen door een glutenvrije variant, of mijn ontbijt pimpen met extra eiwitten zonder dat het ten koste gaat van de smaak?
Voeding is geen vijand. Het is brandstof. En net als bij mijn trainingen, geldt ook hier: stap voor stap wordt het makkelijker.
📢 Volg mijn verhaal – Wil je zien hoe mijn 12-weeks reis verder gaat, recepten ik ontdek én hoe ik mijn liefde voor eten terugvind? Blijf me volgen voor updates, tips en motivatie. En vertel me: hoe is jouw relatie met voeding op dit moment?
